ഈ ഭൂമിയില്‍ എല്ലാക്കാലവും ജീവിക്കണം എന്ന് ആരെങ്കിലും ആശിക്കാറുണ്ടോ ? ഉണ്ടാവാന്‍ വഴിയില്ല .(അധികമായാല്‍ അമൃതും വിഷമല്ലേ .)
എന്നാല്‍ ഒരു തൊണ്ണൂറു വയസ്സ് വരെ എങ്കിലും ജീവിക്കണം എന്ന് മിക്കവാറും എല്ലാവരും ആഗ്രഹിക്കും . ഇല്ലേ ?
ഞാന്‍ ഈ ചോദ്യം പലപ്പോഴും എന്നോട് തന്നെ ചോദിക്കാറുണ്ട് ..എത്ര വയസ്സ് വരെ ജീവിച്ചിരിക്കണം?
നല്ല സന്തോഷത്തില്‍ ഇരിക്കുന്ന സമയം ആണെങ്കില്‍ തോന്നും...കുറെ ഏറെ നാള്‍ ജീവിക്കണം എന്ന്. എന്തെല്ലാം ആഗ്രഹങ്ങള്‍ ബാക്കി ഉണ്ട് . വീട്, കുടുംബം, കുട്ടികള്‍, അവരുടെ ഭാവി..അങ്ങനെ നീണ്ടു കിടക്കുന്നു ആഗ്രഹങ്ങളുടെ ലിസ്റ്റ് .
എന്നാല്‍ നന്നേ വിഷമിച്ചിരുക്കുന്ന സമയത്ത് ഈ ചോദ്യം ചോദിച്ചാല്‍ തോന്നും.. അയ്യോ വേണ്ട .അധിക കാലം ഒന്നും ജീവിച്ചിരിക്കണ്ട.. ഈ നിമിഷം ജീവന്‍ പോയാലും കുഴപ്പം ഇല്ല എന്നൊക്കെ
.
പക്ഷെ പിന്നെ ബോധം തെളിയുമ്പോള്‍ മനസ്സിലാവും ആ തോന്നലുകള്‍ ഒക്കെ ഒരു വിഡ്ഢിത്തം ആണെന്ന്.. വെറും ഭീരുത്വം ആണെന്ന് .. ജീവിതത്തിന്റെ കഠിനതകള്‍ സഹിക്കാന്‍ പറ്റാത്തവന്റെ ഒളിച്ചോട്ടം ആണെന്ന് .
ഇന്നലെ വരെ കുഴപ്പം ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്ന ഈ ചെക്കന് ഇതെന്തു പറ്റി എന്ന് നിങ്ങള്‍ ആരെങ്കിലും ചിന്തിക്കുന്നുണ്ടാവും. പെട്ടന്ന് ഒരു താത്വികന്‍ ആവാന്‍ ഇവന് വല്ല അടി കിട്ടിയോ എന്നൊക്കെ ചിന്തിക്കാം ..പക്ഷെ ഞാന്‍ ഇതൊക്കെ എഴുതാനുള്ള കാരണം വേറെ ആണ്. ...സെബാസ്ത്യന്‍ അങ്കിള്‍ ..എന്റെ ഒരു അകന്ന ബന്ധു.. ഇതെഴുതുന്നത് അദ്ദേഹത്തിനു വേണ്ടി ആണ്.
അങ്കിളിന്റെ മകള്‍ സിമി എന്റെ ഒരു അനിയത്തിക്കുട്ടിയാണ്. ഇന്നലെ അവളെ വിളിച്ചപ്പോള്‍, അവള്‍, ആശുപത്രിയില്‍ അങ്കിളിന്റെ അടുത്തായിരുന്നു. ദേഹം മുഴുവന്‍ തളര്‍ത്തുന്ന മോട്ടോര്‍ ന്യൂരോണ്‍ ഡിസീസ് ബാധിച്ച അങ്കിള്‍ , ഇപ്പോള്‍ ജീവിതവും മരണവും തമ്മില്‍ ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന നേര്‍ത്ത പാലത്തിലൂടെ നടക്കുകയാണ്.
ഒരു വര്‍ഷത്തിലേറെ ആയി ഈ അസുഖവുമായി അങ്കിള്‍ മല്ലിടാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട്. നാഡീ ഞരമ്പുകള്‍ ഒക്കെ ദ്രവിച്ച്, ചലന ശേഷിയും സംസാര ശേഷിയും ഒക്കെ അദ്ദേഹത്തിനു നഷ്ടപ്പെട്ടെങ്കിലും ജീവിക്കാനുള്ള ആഗ്രഹവും, പ്രതിസന്ധികളോട് പൊരുതാനുള്ള ആത്മ ധൈര്യവും അദ്ദേഹം കൈവിട്ടില്ല .
കഴിഞ്ഞ ഒരു മാസം ആയി കേരളത്തിലെ ഒരു ആശുപത്രിയില്‍ ICU വില്‍ ആണ് അദ്ദേഹം. ശ്വാസം എടുക്കാന്‍ പോലും പറ്റുന്നില്ല. അതിനു വേണ്ടി വെന്റിലേറ്റര്‍ കുറെ നാള്‍ ഉപയോഗിച്ചു. പിന്നെ ഇപ്പോള്‍ ആശുപത്രിയിലെ റൂമില്‍ കൊണ്ട് വന്ന ശേഷം, അതുപോലുള്ള ഒരു ചെറിയ ഉപകരണം വച്ചിരിക്കുകയാണത്രെ .
ഇന്നലെ ഫോണ്‍ ചെയ്തപ്പോള്‍ സിമി പറഞ്ഞു..
' ICU വില്‍ കിടന്നു ഇത്ര നാള്‍ വേദന തിന്നു എങ്കിലും ഡാഡി ഒരു നിമിഷം പോലും 'ഇനി എനിക്ക് ജീവിക്കണ്ട " എന്ന് പറഞ്ഞില്ല. ഒക്കെ ശരിയായി , ഇനിയും ജീവിച്ചു തീര്‍ന്നിട്ടില്ലാത്ത ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരികെ വരാന്‍ ആവും എന്നാണ് ഡാഡിയുടെ വിചാരം. "
ആ വാക്കുകള്‍ എന്നെ ഒത്തിരി ചിന്തിപ്പിച്ചു. .. അങ്കിളിന്റെ ആ വിഷമ അവസ്ഥയെക്കുറിച്ച് ഒന്നോര്‍ക്കാന്‍ ഞാന്‍ ശ്രമിച്ചു... ആ ശ്രമം തന്നെ വിഷമിപ്പിക്കുന്നതായിരുന്നു..
എല്ലാം അവസാനിക്കാറായി എന്നറിയുമ്പോഴും..ജീവിച്ചു തീര്‍ന്നില്ല എന്നറിയുമ്പോഴും.. പുല്‍കാന്‍ വെമ്പുന്ന മരണം അടുത്ത് നില്കുന്നു എന്നറിയുമ്പോഴും.. ജീവിക്കാനുള്ള ആഗ്രഹവുമായി ഓരോ നിമിഷവും തള്ളി നീക്കേണ്ടി വരുക,..ഒരു വല്ലാത്ത അവസ്ഥയാണ് ..
സിമിയെ എന്ത് പറഞ്ഞു ആശ്വസിപ്പിക്കണം എന്ന് എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു. ഇത്തരം സന്ദര്‍ഭങ്ങളില്‍ പറയേണ്ട ഔചിത്യമാര്‍ന്ന വാക്കുകള്‍ പോലും എന്റെ നാവില്‍ വന്നില്ല ..
പിന്നെ പറഞ്ഞു.. ഇനിയുള്ള നിമിഷങ്ങള്‍..അങ്കിളിന്റെ ഒപ്പം കഴിയുക.. പ്രാര്‍ഥിക്കുക ..അല്ലാതെ ഞാന്‍ എന്ത് പറയാന്‍..
പ്രാര്‍ഥിക്കുമ്പോള്‍ എന്ത് ചോദിക്കാന്‍? അസുഖം ഭേദമാക്കി ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരികെ കൊണ്ട് വരണേ എന്നോ ? അതോ കഷ്ടപ്പാടുകള്‍ അവസാനിപ്പിച്ചു ദൈവ സന്നിധിയിലേക്ക് വിളിക്കണേ എന്നോ ?
അതുപോലും.. ആര്‍ക്കും എടുക്കാന്‍ കഴിയാത്ത തീരുമാനം ആണ്...
പക്ഷെ ഞാന്‍ പ്രാര്‍ഥിച്ചു .. ദൈവമേ കനിയേണമേ..അങ്കിളിനെ ഈ അവസ്ഥയില്‍ നിന്നും കൈ പിടിച്ചു നടത്തേണമേ....അത് എങ്ങനെ വേണം എന്ന് തീരുമാനിക്കാണോ ചോദിക്കാനോ ഞാന്‍ ആളല്ല .അത് ദൈവം തന്നെ തീരുമാനിക്കട്ടെ
ജോസ്
ബാംഗ്ലൂര്‍
6-മേയ്- 2010
1 അഭിപ്രായം:
ആഗ്രഹമൊഴിയാത്ത ഈ മനസ്സു തന്നെയല്ലേ മനുഷ്യനെ മനുഷ്യനാക്കുന്നതും....
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ