..കൊച്ചു ചേച്ചി എന്നതിന്റെ ചുരുക്കപ്പേരാണ് അത്. എന്റെ രണ്ടാമത്തെ ചേച്ചിയെ ചെറുപ്പം മുതലേ അങ്ങനെ ആണ് ഞാന്‍ വിളിക്കാറ്.ഇന്ന് ചേച്ചിയെക്കുറിച്ചു എഴുതാന്‍ കാരണം ഉണ്ട് ..പറയാം.
ഞങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ 'മുന്നാളാണ്" ..ഞാന്‍ രോഹിണി നക്ഷത്രവും ചേച്ചി ഭരണി നക്ഷത്രവും. (ഭരണി എന്ന പേരും പറഞ്ഞു ചേച്ചിയെ ഞാനും കളിയാക്കിയിട്ടുണ്ട്) . മുന്നാളുകാര്‍ തമ്മില്‍ എപ്പോഴും അടിയായിരിക്കും എന്ന് പലരും പറഞ്ഞുകേട്ടിട്ടുണ്ട്. അത് ശരിയോ തെറ്റോ എന്നറിയില്ല ..
ചെറുപ്പത്തില്‍ പക്ഷെ ഞാന്‍ ചേച്ചിയുമായി ഒത്തിരി അടി വയ്ക്കുമായിരുന്നു. എന്തോ കുരുത്തക്കേട്‌ കാണിച്ചതിന്, ചേച്ചിയെ ഒരിക്കല്‍ അമ്മച്ചി കുറെ അടിച്ചപ്പോള്‍, അത് കണ്ടു ഞാന്‍ ഒത്തിരി സന്തോഷിച്ചത്‌ ഇപ്പോഴും ഓര്‍ക്കുന്നു.
ഒരിക്കല്‍, ഏതോ ഒരു പരീക്ഷയ്ക്ക് പഠിക്കാനായി കുറെ നോട്ടും, മുന്‍ വര്‍ഷ ചോദ്യ കടലാസുകളുമായി ചേച്ചി പഠിക്കവെ, ഞാന്‍ അതിന്റെ ഗൌരവം അറിയാതെ, അടുത്ത് ചെന്ന്, ആ പേപ്പറൊക്കെ കത്രിക കൊണ്ട് മുറിച്ചു, കടലാസ് പൂക്കള്‍ ഉണ്ടാകി കളിച്ചു. കുറെ കഴിഞ്ഞു അത് കണ്ടു ഞെട്ടിയ ചേച്ചി കരഞ്ഞതും , എന്നോട് വഴക്കിട്ടതും ഇപ്പോഴും ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കുന്നു.
പ്രി ഡിഗ്രി കടമ്പ കടക്കാന്‍ പറ്റാത്തതിനാല്‍, ചേച്ചി പിന്നെ വേറെ വഴികള്‍ നോക്കി. ലാബ് ടെക്നിഷ്യന്‍ പണി പഠിച്ച ശേഷം കുറച്ചു നാള്‍ ഒരു ചെറിയ സ്ഥാപനത്തില്‍ ചേച്ചി ജോലിക്ക് പോയി. (അവള്‍ക്കു മലവും മൂത്രവും കിണ്ടി നോക്കുന്ന പണിയാണ് എന്ന് തമാശയ്ക്കായി കുടുംബ സുഹൃത്തുക്കള്‍ ചേച്ചിയെ ചൊടിപ്പിക്കാന്‍ പറയുമായിരുന്നു) .
ഞാന്‍ പ്രി ഡിഗ്രിക്ക് പഠിക്കുപോള്‍ ആയിരുന്നു ചേച്ചിയുടെ കല്യാണം. എന്റെ വീട്ടിലെ ആദ്യത്തെ കല്യാണം. കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് അളിയന്റെ വീട്ടിലേക്കു ചേച്ചിയെ യാത്ര അയയ്കാന്‍ നേരം, ചേച്ചിക്ക് ഒരു ഉമ്മ കൊടുത്ത സമയത്താണ്, നെഞ്ചില്‍ ഒരു വല്ലാത്ത ഭാരം എനിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടത്. മുന്നാളുകാര്‍ ആണെങ്കിലും, കുഞ്ഞിലെ വഴക്കിടുമായിരുന്നെങ്കിലും, ചേച്ചി എനിക്ക് എത്ര പ്രിയപ്പെട്ടതാണെന്ന് ആദ്യം മനസ്സിലായ നിമിഷം അതായിരുന്നു.
ചേച്ചി ആദ്യ പ്രസവം കഴിഞ്ഞ്, കുഞ്ഞു വാവയുമായി വീട്ടില്‍ വരുമ്പോള്‍ എനിക്ക് എന്തെന്നില്ലാത്ത ആഹ്ലാദമായിരുന്നു. ഞങ്ങളുടെതെന്നു പറയാനായി ആദ്യം ഉണ്ടായ വാവ ആയിരുന്നു അത്. ( അവന്‍ ഇപ്പോള്‍ പൊടിമീശ മുളച്ച ഒരു പ്രി ഡിഗ്രിക്കാരന്‍ ആണ്) .
എല്ലാവരോടും എളുപ്പം ഇണങ്ങുകയും, തമാശ പറയുകയും, സ്നേഹത്തോടെ വഴക്കിടുകയും ചെയ്യുന്ന ചേച്ചി, സങ്കടം വന്നാല്‍ പിടിച്ചു നിര്‍ത്താന്‍ പറ്റാത്ത കണ്ണു നീര്‍ കടലാണ് എന്ന് എനിക്ക് പിന്നെ മനസ്സിലായി. മുന്ന് വര്‍ഷം മുന്‍പ് എന്റെ കല്യാണത്തിന്, മുതിര്‍ന്ന ആളുകളുടെ അടുത്ത് നിന്നും ഞാന്‍ അനുഗ്രഹം വാങ്ങുന്ന ചടങ്ങില്‍, ചേച്ചി എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കരഞ്ഞു..സന്തോഷം കൊണ്ട് ( അത് കണ്ടു എനിക്കും പിടിച്ചു നില്‍ക്കാന്‍ പറ്റിയില്ല എന്നത് സത്യം. കണ്‍ പീലികള്‍ എന്റെയും അന്ന് ചെറുതായി നനഞ്ഞു) .
നഗരത്തിന്റെ ഒരു കോണില്‍ , തിരക്കില്‍ നിന്നും അകന്നു, ഒരു കൊച്ചു വീട്ടില്‍, തന്റെ പരിമിതികളും, സുഖങ്ങളും, ദുഃഖങ്ങളും ഒക്കെയായി ജീവിക്കുന്നതിനിടയില്‍, ചേച്ചിയെ തളര്‍ത്തിയ ഒരു സംഭവം ഉണ്ടായി..ഒപ്പം ഞങ്ങളെയും
രണ്ടു മൂന്നു മാസം മുന്‍പേ, നെഞ്ചില്‍ ഒരു മുഴ വന്ന പോലെ തോന്നിയപ്പോള്‍, ചേച്ചി അതത്ര കാര്യം ആക്കിയില്ല. മൂന്നാല് ദിവസം മുന്‍പേ, സംശയം തീര്‍ക്കാനായി ഒരു ടെസ്റ്റ്‌ നടത്തി നോക്കിയപ്പോള്‍, മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്ന ഭയം സ്ഥിരീകരിക്കപ്പെട്ടു... കാന്‍സര്‍ ..
എന്ത് കൊണ്ട് ഇത് വന്നു എന്ന ചോദ്യത്തിന് ഇവിടെ ഇപ്പോള്‍ പ്രസക്തി ഇല്ല. എങ്ങനെ നേരിടണം എന്നും, മനസ്സിനെ അതിനു എങ്ങനെ പാകപ്പെടുത്തണം എന്നതും ആണ് പ്രസക്തം . നന്നേ തുടക്കം ആയതിനാല്‍ ഒരു ശസ്ത്രക്രിയ കൊണ്ട് പരിപൂര്‍ണ്ണമായ ഭേദം ഉണ്ടാവും എന്നാണ് ഡോക്ടര്‍മാര്‍ ഒക്കെ പറഞ്ഞത്. എന്നാലും ഈ വസ്തുതയെ മുഴുവനായും സ്വീകരിക്കാന്‍ ആര്‍ക്കും ഇപ്പോഴും ആയിട്ടില്ല.
ടെസ്റ്റ്‌ പോസിറ്റീവ് ആണെന്നറിഞ്ഞ ദിവസം ചേച്ചി കുറെ ഏറെ കരഞ്ഞു എന്ന് വീട്ടില്‍ വിളിച്ചപ്പോള്‍ പറഞ്ഞു. കുടുംബത്തില്‍ ഇതേ അനുഭവം നേരിടേണ്ടി വന്ന പലരെയും ചേച്ചി കാണുകയും, അവരുടെ ദുഃഖം പങ്കിടുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ആ ഓര്‍മ്മകളാവും, ചേച്ചിയെ പേടിപ്പിക്കുകയും വിഷമിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത്.
ഒരാള്‍ക്കും മറ്റൊരാളുടെ വേദന മാറ്റി വാങ്ങാന്‍ പറ്റില്ല . എന്നാല്‍ ആശ്വസിപ്പിച്ച് , മനോ വേദനയുടെ ആഘാതം കുറയ്ക്കാന്‍ പറ്റും. ഒന്നും നമ്മള്‍ തീരുമാനിക്കുന്ന പോലെ അല്ല എന്നും, എന്ത് വന്നാലും നേരിടണം എന്നും മാത്രമേ ഇന്നലെ ചേച്ചിയെ വിളിച്ചപ്പോള്‍ എനിക്ക് പറയാന്‍ കഴിഞ്ഞുള്ളു ..
ജീവിതം ഒരു റോളര്‍ കോസ്ടര്‍ പോലെ ആണ് എന്ന് പറയുന്നത് എത്ര ശരി.. കല്ലും മുള്ളും പുഷ്പ ദളങ്ങളും കലര്‍ത്തി വിരിച്ച പാതയല്ലേ ജീവിത പാത. ..
ഒക്കെ ശരിയാകും എന്ന ശുഭാപ്തി വിശ്വാസം ഞാന്‍ ഇപ്പോഴും കൈ വെടിയുന്നില്ല..
ജോസ്
ബാംഗ്ലൂര്‍
23- മെയ്‌ -2010
1 അഭിപ്രായം:
എനിക്കുമാനസ്സിലാവും.....എല്ലാം ശുഭമായി തീരട്ടെ....പ്രാര്‍ത്ഥനയോടെ .......സസ്നേഹം
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ