വേദനിപ്പിക്കുന്ന ചോദ്യങ്ങള്‍ ....

സ്കൂളില്‍ പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് കാണുമ്പോഴൊക്കെ ആളുകള്‍ ചോദിക്കുന്ന ഒരു ചോദ്യം ഉണ്ട്..

"പരീക്ഷ ഒക്കെ കഴിഞ്ഞോ? ജയിക്കുമോടെ? " ( തോല്‍ക്കാന്‍ ഞാന്‍ ഉഴാപ്പനല്ലായിരുന്നു, മണ്ടുഗുണാപ്പി അല്ലായിരുന്നു എന്നൊക്കെ പറയാന്‍ തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. പറഞ്ഞില്ല )

പ്രി ഡിഗ്രിക്ക് എന്‍ട്രന്‍സ് പരീക്ഷ ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു, ജിയോളജി പഠിക്കാന്‍ ചേര്‍ന്നപ്പോള്‍ പിന്നത്തെ ചോദ്യം വേറെ ആയി..

"B.Sc ക്ക് ചേര്‍ന്നത്‌ എന്തെ? മെഡിസിനും എഞ്ചിനീയറിങ്ങിനും ഒന്നും കിട്ടിയില്ലേ? "
(എന്‍ട്രന്‍സ് പാസ്സകാനുള്ള ബുദ്ധി ഇല്ലാഞ്ഞിട്ടാണോ എന്നൊരു ധ്വനി അതിലില്ലേ എന്നും തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ ഒന്നും പറയാതെ വിഷമം മനസ്സില്‍ അടക്കി).

റൂര്‍ക്കിയില്‍ നിന്നുള്ള M.Tech പഠനം ഒക്കെ കഴിയാറായപ്പോള്‍ ചോദ്യം വീണ്ടും മാറി..

"ജോലി ഒന്നും ആവാറായില്ലേ? " (നിന്റെ പ്രായത്തില്‍ ഉള്ളവരൊക്കെ ജോലിക്ക് കയറി തുടങ്ങി..എന്ന ഒരു അര്‍ഥം അതിലില്ലേ എന്ന് ചിലരുടെ ചോദ്യം കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ തോന്നും . അപ്പോഴും ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. ചിരിച്ചു. അത്ര തന്നെ )

പിന്നെ ജോലി കിട്ടി , ഡല്‍ഹിയില്‍ താമസം തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ മുതല്‍ അടുത്ത ചോദ്യം തുടങ്ങി..

"ഇനി എന്തോന്ന് നോക്കി ഇരിക്കുന്നത്. കല്യാണം ഒക്കെ കഴിക്കാന്‍ സമയം ആയില്ലേ? എന്തെ കല്യാണം വേണ്ടേ? "

ചിലരോട് മറുപടി പറഞ്ഞു. ചിലരോട് ചിരിച്ചു കാണിച്ചു. സമയം ആയിട്ടില്ല എന്ന് പറഞ്ഞൊഴിഞ്ഞു.

അങ്ങനെ ഈ ചോദ്യങ്ങളെ ഒക്കെ സാവധാനം നേരിട്ട്, അവസാനം കല്യാണവും കഴിച്ചു. ചോദ്യങ്ങളില്‍ നിന്നും മുക്തനായി എന്ന് തോന്നി. അപ്പോഴുണ്ടെടാ അടുത്ത ചോദ്യം..

"കുട്ടികള്‍ ഒന്നും ആയില്ലേ? "

ഇതേവരെ നേരിട്ട ചോദ്യങ്ങളില്‍ ഏറ്റവും കടുപ്പം ഇത് തന്നെ. ചില ആളുകള്‍ ആ ചോദ്യം ചോദിച്ച ശേഷം, ഇല്ല എന്ന ഉത്തരം കിട്ടിക്കഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ അതിനെക്കുറിച്ച് ചോദിക്കാറില്ല ( മര്യാദക്കാര്‍ !!). എന്നാല്‍ വീട്ടില്‍ അമ്മച്ചിയോട്‌ ഇതേ ചോദ്യം ചോദിക്കുന്ന ചിലര്‍ വീണ്ടും വീണ്ടും ചോദിക്കാറുണ്ടത്രെ..

" എന്തെ വല്ല കുഴപ്പവും ഉണ്ടോ? എനിക്കറിയാവുന്ന നല്ല ഒരു ഡോക്ടരുണ്ട് ..പോരുന്നോ? "

ഒരു പക്ഷെ ഞാന്‍ വര്‍ഷത്തില്‍ അധിക സമയവും ബാംഗ്ലൂരിലെ എന്റെ രണ്ടു മുറി ലോകത്ത് ജീവിക്കുന്നതിനാല്‍ , പരിചയക്കാരില്‍ നിന്നും ഉള്ള ഈ ചോദ്യത്തില്‍ നിന്നും ഞാന്‍ രക്ഷപെട്ടിരിക്കുകയാണ്. പക്ഷെ അവധിക്കു നാട്ടില്‍ പോകുമ്പോള്‍ ആ ചോദ്യം വിടാതെ പിന്‍തുടരും.

എന്നാല്‍ ഈയിടെ ആയി ആ ചോദ്യം എന്നെ ഇവിടെയും പിടി കൂടുകയാണ്. കൂട്ടുകാരുടെ വീടിലോ മറ്റോ എന്തെങ്കിലും ഒരു അവസരത്തില്‍ പോകുമ്പോഴോ, പാര്‍ട്ടിക്ക് കൂടുമ്പോഴോ, ഈ ചോദ്യം എന്റെ മുന്‍പില്‍ വന്നു വീഴും .

ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ ഞാന്‍ അതിനു മറുപടി പറയും എങ്കിലും, അതെന്നെ അസ്വസ്ഥനാക്കും...കുറച്ചു നേരത്തേക്കെങ്കിലും. ഇന്നലെയും അതാവര്‍ത്തിച്ചു. ഒരു കൂട്ടുകാരന്റെ മകളുടെ ഒന്നാം പിറന്നാളിനുള്ള പാര്‍ട്ടിക്ക് വച്ച്, പരിചയപ്പെട്ട ഒരാള്‍ ചോദിച്ചു..

"കല്യാണം കഴിഞ്ഞതല്ലേ ? കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ ഒന്നും ആയില്ലേ? "

ഇല്ല എന്ന് ഒറ്റ വാകില്‍ ഉത്തരം പറഞ്ഞിട്ട്, ഞാന്‍ ഒരു ഗ്ലാസ് വെള്ളം കുടിക്കാന്‍ എന്നും പറഞ്ഞു ദൂരത്തേക്കു മാറി. അല്ലാതെ എന്ത് ചെയ്യാന്‍..

ചോദിക്കുന്നവര്‍ എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവരോ, കൂട്ടുകാരോ ഒന്നും ആയിരിക്കില്ല (അവര്‍ക്കൊക്കെ എല്ലാം അറിയാവുന്നതല്ലേ.. അവരെന്തിനു ചോദിക്കണം). എന്നാലും നിമിഷ നേരത്തേക്കുള്ള ആ ചോദ്യം.വല്ലാതെ അസ്വസ്ഥനാക്കും എന്നെ.

രണ്ടു വര്‍ഷം മുന്‍പേ ബാംഗ്ലൂരിലെ വോക്കാര്ഡ് ഹോസ്പിറ്റലില്‍ ഒരു Rheumatologist നെ കാണാന്‍ പോയി.. ഞാനും ലീനയും. ലീനയുടെ കിഡ്നി പ്രശ്നം രൂക്ഷം ആവാന്‍ തുടങ്ങും മുന്‍പേ ആയിരുന്നു അത്. അസുഖത്തിന്റെ മൂല കാരണം ലൂപസ് എന്ന immune system പ്രശ്നം ആയതിനാല്‍, അതിനുള്ള ഒരു മരുന്ന് എടുക്കണം എന്ന് ആ ഡോക്ടര്‍ പറഞ്ഞു, . പക്ഷെ അതിന്റെ സൈഡ് ഇഫക്റ്റ് infertility ആവും എന്നും ആ ഡോക്ടര്‍ പറഞ്ഞു, അത് കേട്ടപ്പോഴേ ലീന പകുതി കരഞ്ഞ പോലെ ആയി. ഞാനും അത് കേട്ടു നന്നേ വിഷമിച്ചു. ആ മരുന്ന് എടുത്തില്ല.

പിന്നെ അതെ വര്‍ഷം, പല അവയവങ്ങളും പണിമുടക്കിയ കാരണം കൊണ്ട് , മരണത്തിന്റെ വക്കില്‍ ചെന്ന ലീന, അതില്‍ നിന്നും അത്ഭുതകരമായി തിരികെ വന്നു. അന്ന് മുതല്‍ ഇന്ന് വരെ മണിപ്പാല്‍ ഹോസ്പിറ്റല്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് അഭയ കേന്ദ്രം ആണ്. (ഇപ്പോള്‍ തുടര്‍ച്ചയായി ഡയാലിസിസിനു പോകുന്നതും അവിടെ ആണ്). പിന്നീടൊരിക്കല്‍ ചെക്കപ്പിനു പോയപ്പോള്‍ ഡോക്ടര്‍ കിഷോര്‍ ബാബു പറഞ്ഞു.

' പ്രെഗ്നന്‍സിയെക്കുറിച്ച് ഇപ്പോള്‍ ഒന്നും ആലോചിക്കുകയേ വേണ്ട. ആ സമയത്ത് ഏറ്റവും ഭാരം ഏറ്റെടുക്കുന്ന അവയവം കിഡ്നി ആണ്. അത് ശരിയായ ശേഷം മാത്രം അതെക്കുറിച്ച് ആലോചിച്ചാല്‍ മതി. അല്ല.തിരക്ക് കൂടുകയാണെങ്കില്‍ ഒരു കുഞ്ഞിനെ അഡോപ്റ്റ് ചെയ്യുകയാവും നല്ലത്."

അത് കേട്ടപ്പോഴും ലീന കരഞ്ഞു. ഞാന്‍ വിഷമം അടക്കി, ഒന്നും പറയാനാവാതെ , കരയാതെ ഇരുന്നു.
പിന്നെ കിഡ്നി പ്രശനം രൂക്ഷമായി, കിഡ്നി മാറ്റിവയ്ക്കല്‍ ആണ് ഇനിയുള്ള മാര്‍ഗം എന്ന നില ആയപ്പോള്‍ , ഡോക്ടര്‍ സമാധാനിപ്പിച്ചു..

"ഒരു വിജയകരമായ കിഡ്നി മാറ്റിവയ്ക്കല്‍ നടന്നാല്‍ , അതിനു ശേഷം പ്രെഗ്നന്‍സിയെക്കുറിച്ച് ആലോചിക്കാവുന്നാതെ ഉള്ളൂ. "

കേട്ടപ്പോള്‍ സമാധാനം ആയെങ്കിലും, ഒന്നും എളുപ്പമുള്ള കാര്യങ്ങള്‍ അല്ലാ എന്ന് ഞാന്‍ നേരത്തെ തിരിച്ചറിയാന്‍ തുടങ്ങി. പതിയെ മനസ്സിനെ അതൊക്കെ നേരിടാന്‍ തയ്യാറാക്കാനും തുടങ്ങി.

ചിലപ്പോള്‍ തോന്നും ഒന്നും ആരോടും പറയണ്ട എന്ന്. ചിലപ്പോള്‍ തോന്നും ആരോടെങ്കിലും ഒക്കെ പറയാന്‍ പറ്റിയിരുന്നെങ്കില്‍ എന്ന്. എന്നാല്‍ ഉറ്റ സുഹൃത്തുക്കളുടെ കൂടെ ഇരിക്കുമ്പോഴും, ഇടയ്ക്കിടെ മനസ്സിനെ കാര്‍ന്നു തിന്നുന്ന ഈ വിഷമങ്ങളെ, അതിന്റെ യഥാര്‍ത്ഥ തീവ്രതയോടെ പറയാന്‍ പറ്റുന്നില്ല..പറയാന്‍ ശ്രമിക്കുമ്പോഴേക്കും എന്റെ ചുണ്ടുകള്‍ എന്നെ പറ്റിക്കും..നിറയുന്ന കണ്ണുകളും..
പിന്നെ തോന്നി എന്റെ ബ്ലോഗില്‍ എഴുതാം എന്ന്. ഇതു എന്റെ മനസ്സിന്റെ കണ്ണാടി അല്ലേ..

കൂട്ടുകാര്‍ക്ക് ആര്‍ക്കെങ്കിലും ഒക്കെ കുട്ടികള്‍ ആയി എന്ന വാര്‍ത്ത കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ അവരുടെ സന്തോഷം പങ്കുടുന്നതിനോടൊപ്പം, മനസ്സിന്റെ ഒരു കോണില്‍ ഒരു ചെറിയ നൊമ്പരവും ഉടലെടും.

'ജീവിതത്തിലെ ചെറിയ ചെറിയ സന്തോഷങ്ങളും, ഭാഗ്യങ്ങളും ഒക്കെ താമസിച്ചാണെങ്കിലും , എന്നെ തേടി വന്നിട്ടുണ്ട്..ഉപേക്ഷിച്ചിട്ടില്ല എന്നെ.. പക്ഷെ ഇതു മാത്രം എന്തെ അകന്നു മാറുന്നൂ? '

ഈ ചോദ്യം പലപ്പോഴും, ഞാന്‍ ശൂന്യതയിലേക്ക് നോക്കി ചോദിക്കാറുണ്ട്.. അരൂപിയായ, തൂണിലും തുരുമ്പിലും ഉള്ള, എല്ലാം അറിയുന്ന , ലോക സ്രഷ്ടാവ് കേള്‍ക്കുന്നുണ്ടാവും എന്റെ ചോദ്യം. എന്നെങ്കിലും എന്റെ ചോദ്യത്തിനുള്ള ഉത്തരം കിട്ടും എന്ന് ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു.

കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച എന്തോ സംസാരിച്ചിരിക്കുന്നതിനിടെ ലീന പറഞ്ഞു..

"നമ്മുടെ മാവും പൂക്കും..ദൈവം നമുക്ക് ഒന്നല്ല..രണ്ടു കുട്ടികളെ തരും ..അച്ചാച്ചന്‍ നോക്കിക്കോ.."
തികഞ്ഞ ദൈവ വിശ്വാസിയായ അവളെ ഞാന്‍ നിരുല്സാഹപ്പെടുത്തിയില്ല. ആ വാക്കുകള്‍ പൊന്നാകട്ടെ ..സത്യമാകട്ടെ എന്ന് മാത്രം ആഗ്രഹിച്ചു.

നാളെയെക്കുറിച്ചും പിന്നെ മറ്റന്നാളെക്കുരിച്ചും , ഓര്‍ത്ത്‌ വിഷമിക്കുന്ന എന്റെ സ്വഭാവം ഞാന്‍ മാറ്റാന്‍ ശ്രമിക്കുകയാണ്.. അതില്‍ കുറെ ഏറെ വിജയിക്കുകയും ചെയ്തു. എന്നാലും, ചിലപ്പോഴൊക്കെ, ചിലരുടെ നിരുപദ്രവങ്ങളായ ചോദ്യങ്ങള്‍ മനസ്സിനെ വേദനിപ്പികാറുണ്ട്. ..(ആ ചോദ്യങ്ങളെ ലാഘവത്തോടെ മാത്രമേ കാണാവൂ എന്ന് അറിയാമെങ്കില്‍ കൂടി..)

നാളെ ഞങ്ങള്‍ക്കായി കരുതി വച്ചിരിക്കുന്നത് എന്താണ് എന്ന് അറിയില്ല. പക്ഷെ ലീന പറഞ്ഞ പോലെ ഞാനും ആഗ്രഹിക്കുന്നു...ദൈവം ഒന്നല്ല , രണ്ടു കുഞ്ഞുങ്ങളെ തരട്ടെ ..

ആഗ്രഹങ്ങള്‍ക്ക് അതിരില്ലല്ലോ?ആഗ്രഹിക്കാന്‍ ആരുടേയും സമ്മതം വാങ്ങേണ്ടല്ലോ?

ജോസ്
ബാംഗ്ലൂര്‍
6-ജൂണ്‍ - 2010